مادری کردن زنان در حق مردان در ابتدا شاید جواب مثبتی دهد اما در دراز مدت اثرات بسیار مخربی بر روی رابطه شان خواهد گذاشت :

1) همسرتان از شما منزجر شده و بر علیه شما طغیان خواهد کرد. ممکن است در ابتدا از رفتارتان شکایتی که نداشته باشه، حتی اصرار به ادامه این کارتان دهد، اما یه چیز حتمی است: او یک روز بر علیه تان شورش خواهد کرد، همان گونه که تمامی پسر بچه ها دوست دارند روزی از مادرشان جدا شوند.    بطور مثال: آرزو 38 ساله نمی توانست باور کند که شوهرش حمید به او خیانت کرده و با دختری 25 ساله در محل کارش رابطه پنهانی دارد.او می گفت: حمید همیشه راضی بنظر می رسید،مقصر خودم بودم، او همیشه می گفت، مادرش هرگز به این خوبی بااو رفتار نکرده بود ومی گفت که دوست داره ناز و نوازشش کنم و مواظبش باشم، اما حالا می گه تمام مدت احساس خفگی می کردم و می خوام کمی آزاد باشم. حمید احساس می کرد که با برقراری ارتباط با یک دختر جوان تر، مادرش را با یک معشوقه معاوضه کرده....بیچاره آرزو تمام وقت فکر می کردبا مادری کردن برای حمید، همسر خوبی برایش بوده است.... امانتیجه!!! از دست دادن شوهرش....

2) با همسرتان طوری رفتار نکنید که گویی او بی لیاقت است. متعاقب چنین رفتاری نتیجه اش پایین آمدن اعتمادبنفس و رفتار بچه گانه تر همسرتان می باشد، و یک چرخه زندگی معیوب بوجود می آید. رفتار با مردها به مانند پسر بچه ها و به رخ کشیدن ضعف ها و ناتوانایی های آنها روی قابلیت عشق ورزی مرد شما تاثیر منفی می گذارد.

راه حل : چگونه از مادری کردن در حق مردان دست بردارید ؟

1) از انجام دادن کارهایی که همسرتان می تواند خودش آن را انجام دهد، پرهیز کنید. وقتی همسرتان می پرسد کلیدهایم کجاست؟ به او بگویید نمی دانم، اجازه دهید خودش دنبال آنها بگردد.یا اگر لباسهایش را روی زمین می اندازد، آنها را برایش جمع نکنید.در ابتدا ممکن است بخاطر پیدا نکردن کلیدهایش دیرتر به مهمانی ها برسید، صبر کنید؛ زیرا همسرتان به تدریج خواهد آموخت که هر بار به دنبالوسایلش می گردد و آنها را پیدا نمی کند‍‍، چقدر سرخورده و مایوس می شود، لذا می آموزد هر شب آنها را در جای مخصوصی بگذارد.

2) با همسرتان همانند فردی دانا، توانا، لایق و قابل اعتماد رفتار کنید.اطلاعاتی که می بایست به خاطر داشته باشدرا به او یادآوری کنید. سعی نکنید به جایش فکر کنید و تقویمش باشید... مثلا: همسرتان روز پنج شنبه نوبت دندانپزشکی دارد.صبح که سر کار می رود با او خداحافظی کنید. عصر وقتی به خانه برمیگردد، میگوید:منشی دکتر سینایی تلفن زد وگفت : که نوبت داشتی و فراموش کردی؟ در این موقع به او بگویید:عزیزم خیلی بد شد اما مسئله ای نیست، مطمئنم دوباره میتوانی وقت بگیرید.

3) آنگونه که مادران با بچه هایشان صحبت می کنند با او صحبت نکنید.

4) مسئولیت ها را از او نگیرید و او را سرزنش نکنید.

هشدار: هرگز وسوسه نشوید او را نجات دهید.

به او اجازه دهید اشتباه کند و عواقب آن را بپذیرید، زیرا تنها از این راه می تواند بیاموزد که کارها را بدرستی انجام دهد.

1)     در حق آنها زیاده از حد مفید واقع شدن وانجام دادن کارهایی که می بایست خودشان انجام دهند،مثلاً: به دنبال کلیدش می گردیم. لباس هایش را پشت سرش جمع می کنیم. صبح ها قبل از آن که به سر کار برود لباس هایش را انتخاب می کنیم. بعد از برگشتن از کارش لباس هایش را از تنش در می آوریم.

2)  راه انداختن بازی های کلامی با آنان، بازی حدس بزن جهت بیرون کشیدن اطلاعات از آنان، مثلاً به آنها می گوییم: گرسنه ای؟ دوست داری کمی آش برایت درست کنم، نه؟ برایت ماهی درست کنم؟ زیاد جالب به نظر نمیاد؟خب بذار فکر کنم، با یه قورمه چطوری؟ اونم دوست نداری؟

3)  معمولاً زنان چنین فرض می کنند: مردها کم حافظه بوده و یا فراموش کار هستند و اطلاعاتی که خودشان باید به خاطر داشته باشند را به آنها گوشزد می کنند:یادت باشه وقتی رسیدی زنگ بزنی. یادت نره زهرا رو از کلاس زبان برسونی خانه.یادت باشه آشغالها را بگذاری دم در!

4)  آنها را نکوهش میکنیم، گویی بچه اند. چطوری می توانی بدون پالتو بیرون بروی؟ نمی بینی هوای بیرون سرده؟ چند بار بگم قبل از اینکه بخوابیم چراغها را خاموش کن، دیشب وقتی داشتی فوتبال تماشا می کردی، نیم کیلو تخمه خوردی، دل درد می گیری.

5)  به عهده گرفتن کارهایی که فکر می کنید نمی توانند بدرستی انجام دهند:بار آخر که علی رو فرستادم برای بچه ها لباس بخره،فاجعه بود بچه ها هرگز نتونستن اون لباسها را برای مدرسه بپوشند.هر وقت می ره برای خونه خرید کنه، هر چی آشغاله با خودش میاره خونه،بهتره خودم برم.

6)  اصلاح کردن اشتباهاتشون و امر و نهی کردن آنها:چرا به مادرت نمی گی که بچه ها مریض شدند و نمیتونم این هفته بهت سر بزنم.اون مغازه ای که هفته پیش رفتیم تو این خیابون نیست.

هر گاه می خواهند مردی آنها را دوست بدارد، باید در نقش مادر برای آنها ظاهر شوند.

 مهسا بعد ازچند سال ازدواج چنین گفت:(هر گاه احساس می کنم ازمحمد عشق و توجه کافی در یافت نمی دارم،فورا در نقش مادر براش ظاهر می شم.غذاهای مورد علاقه اش را می پزم،کشوهاشو مرتب کرده و سعی می کنم تا آنجاکه امکان داره براش مفید باشم. من دوست دارم او بیشتر در نقش یک معشوق خوب باشه تا شوهر .البته چیزی که نصیبم می شه دقیقا بر عکس این خواسته است.او مثل یک پسر بچه خوب که ازمن به خاطر این که اینقدر دقیق و منظم هستم، تشکر می کند.

اشتباه اول: زنان در حق مردان مادری کرده و با آنان به مانند بچه رفتار میکنند.

آیا هرگز چنین مواردی را به همسرتان گفته اید؟

-عزیزم کیفت رو فراموش نکنی.

- موقع برگشتن فراموش نکنی فلان چیز رو بگیری

- چند بار باید گفت جای حوله خیس رو زمین نیست.

- اگه با این لباس نازک بیرون بری حتمآ سرما می خوری.

اشتباه شماره یک، یکی از معمول ترین ومخرب ترین عادات ارتباطی زنان با مردها است. به گونه ای رفتار می شود، گویی کودکی بیش نیستند و این طورفرض می شود که ناتوان هستند ونمی توانند از خودشان مراقبت کنند ونیاز دارند که زنان زندگیشان را بگردانند.

هنگامی که با یک مرد مانند پسر بچه کوچکی رفتار می کنید، او نیز شما را مایوس نکرده و به مانند بچه ای کوچک با شما رفتار خواهد کرد. هنگامی که انتظار دارید ناتوان، درمانده و ضعیف باشد او نیز ناتوان، درمانده وضعیف می نماید.